ATİLLA İLHAN "BEN SANA MECBURUM"

BEN SANA MECBURUM



ben sana mecburum bilemezsin
adini mih gibi aklimda tutuyorum
buyudukce buyuyor gozlerin
ben sana mecburum bilemezsin
icimi seninle ısıtıyorum



agaclar sonbahara hazirlaniyor
bu sehir o eski Istanbul mudur
karanlikta bulutlar parcalaniyor
sokak lambalari birden yaniyor
kaldirimlarda yagmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun



sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir aksam ustu ansizin yorulur
tutsak ustura agzinda yasamaktan
kimi zaman ellerini kirar tutkusu
bir kac hayat cikarir yasamasindan
hangi kapiyi calsa kimi zaman
arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu




fatih'te yoksul bir gramafon caliyor
eski zamanlardan bir cuma caliyor
durup kosebasinda deliksiz dinlesem
sana kullanilmamis bir gok getirsem
haftalar ellerimde ufalaniyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun




belki haziran'da mavi benekli cocuksun
ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
bie sileb,siziyor issiz gozlerinden
belki yesilkoy'de ucaga biniyorsun
butun islanmis tuylerin urperiyor
belki korsun kirilmissin telas icindesin
kotu ruzgar saclarini goturuyor




ne vakit nir yasamak dusunsem
bu kurtlar sofrasinda belki zor
ayipsiz fakat ellerimizi kirletmeden n
e vakit bir yasamak dusunsem
sus deyip adinla basliyorum
icimsira kimildiyor gizli denizlerin
hayir baska turlu olmiyacak
ben sana mecburum bilemezsin

Atilla Ilhan